ليبراليسم بشر را در بند ديد و آزاد کرد؛ ليبراليسم مردم را تحت حکومت خودکامه در آه و ناله ديد؛ ملتي را در اسارت نژادي فاتح ديد؛ شاهد بود که فعاليت صنعتي با امتيازهاي اجتماعي و ماليات مسدود و فلج شده است، و به ياري‌شان شتافت. ليبراليسم همه‌جا در حال حذف وزنه‌هاي سنگين، گسستن غل ‌و‌ زنجيرها و زدودن موانع است. اساس آزادي انديشه است؛‌ آزادي از تفتيش عقايدي که شخص در ذهن خودش شکل مي‌دهد؛ قلعه دروني که فرد بايد حاکم آن باشد. اما آزادي انديشه بدون آزادي تبادل انديشه فايده چنداني ندارد؛ زيرا انديشه در اصل محصولي اجتماعي است؛ بنابراين آزادي بيان و نوشتن،‌ آزادي مطبوعات و گفت‌وگوي مسالمت‌آميز همراه با آزادي انديشه است.