در پاريس بود كه چشمم به روي زمين و روستايم باز شد. آخر در آنجا فقط شاعر بودم. نه چيز ديگر. پاريس به من امكان داد كه انسان كاملا مستقلي باشم و معناي واقعي مدرنيته چيزي جز اين نيست، درحالي كه قبيله هنوز هم مرا سلولي كوچك از پيكر خود فرض مي‌كند.