در قرن 18 تونيك شدن و سكونس در ميان ساير تكنيك‌ها براي هدايت يا استوارتر شدن مفهوم تونال بود. در قرن 19 اين تمهيد به صورت روزافزوني مورد استفاده قرار گرفت و تاثيري كه از آن گرفته شد درست خلاف منظوري بود كه ذكر گرديد و با توجه به كنار گذاردن هر چه بيشتر شيوه‌هاي سنتي هارموني به ضعيف شدن توناليته منجر گرديد. از اواسط قرن 19 شيوه سنتي و رفتار جديد دو تكنيكي بودند كه اغلب در كنار هم استفاده مي‌شدند، نمونه‌هاي متعددي از آن طي مثال‌هايي كه در فصل اول اين كتاب ارائه شده است گواه بر آن است.