«قطعات سيوران» در پي تعريف موقعيت‌هاي انساني‌اند، ولي اين تعاريف كامل نيستند. آن‌ها،‌ محدود، ناقص و ناكافي‌اند. ابهام و ايجاز اين قطعات آنها را ه عصاره شعر نزديك مي‌كند. لحن سيوران، هميشه شخصي و عاطفي است، حتي زماني كه از انتزاعي‌ترين مسائل سخن مي‌گويد.