ساعتي پيش كوچك‌ترين بوران عالم در حياط خلوت من رخ داد. بوراني با دو دانه برف. منتظر بارش بيشتر ماندم اما خبري نشد. كل بوران همان دو دانه بود. بارش آن دو به افتادن دردناك لورل و هاردي روي ماتحت‌شان شباهت داشت. انگار لورل و هاردي به دانه‌هاي برف تبديل شده و در فيلم كوچك‌ترين بوران عالم نقش‌آفريني كرده بودند. گويا زمان درازي گذشته بود تا آن دو دانه با سر در كيك فرو بروند، آن هم در حالي كه به شكلي با نمك و البته دردناك تلاش مي‌كردند وقار خود را در برابر زمين حفظ كنند؛ زميني كه به بوران‌هاي بيش از يك متر عادت داشت و به راحتي مي‌توانست آن دو دانه را در هم بكوبد.