ميهن بهرامي،‌ نويسنده،‌ نقاش، طراح،‌ روان‌شناس،‌ جامعه‌شناس، کارشناس، کارشناس تاريخ هنر، و نخستين زن ايراني منتقد سينما و تئاتر بود. در نقاشي،‌ شيوه‌هاي نوين را در معنابخشي به طبيعت رقم زد. در مقام منتقد سينما،‌ نقدهاي دگرانديشانه و ريزکاوانه او اغلب واکنش‌هاي حيرت‌آميز دست‌اندرکاران را برمي‌انگيخت. ميهن بهرامي هم‌قدم نسلي از زنان نويسنده ايران بود که با الهام از فمينيسم ليبرال جلوه‌هاي زنانگي را ازبوته کم‌توجهي ادبيات مردانه‌محور بيرون کشيدند. شاخص سبک ادبي او تسلط همه‌جانبه بر زبان و نثر فارسي و شاعرانگي عميق لحن و بازگويي است؛ مهارتي که انتقال نثر شکسته و گويش اصيل تهراني را بازتاب مي‌دهد،‌ و گستردگي و گوناگوني واژگان در آن بر موجي از آهنگ و ضرباهنگ سوارند. موسيقي جاري در ادبيات او خواندن را به تجربه‌اي شيرين و پوينده تبديل مي‌کند، و مخاطب را به کاوش در ناگفته‌ها و ناگفتني‌هاي دنياي زنان مي‌برد.