آن‌چه نويسندگان کتاب «قدرت و پيشرفت» در اين کتاب بر آنند که کارآفرينان و مديران عرصه فناوري و نيز کارگران و نيروي کار بدون تحصيلات عاليه را به آن توجه دهند اين نکته است که، برخلاف عقايد مرسوم، پيشرفت فناوري به‌طور خودکار و بدون مداخله انساني، به خير همگاني منجر نمي‌شود و همه را از مزاياي خود بهره‌مند نمي‌سازد. دارون عجم‌اوغلو و سايمون جانسون در کتاب «قدرت و پيشرفت» با رجوع به تجربه‌هاي تاريخي دوره‌هاي مختلف تاريخ بشر، از جمله دوره شکوفايي صنعت در قرن نوزدهم، نشان مي‌دهند که رشد بهره‌وري برآمده از پيشرفت فناوري تنها در زمان‌هايي توانسته به افزايش نيروي کار و اشتغال‌زايي و افزايش دستمزد منجر شود که خواست و اراده کارفرمايان و صاحبان صنايع و مشاغل و توليدکنندگان و نيز خواست و اراده کارگران بر آن بوده که چنين اتفاقي بيفتد. کتاب «قدرت و پيشرفت» نشان مي‌دهد که پيشرفت فناوري و رشد بهره‌وري هميشه و در همه‌جا به بهبود زندگي نيروي کار و رفاه و نفع همگاني منجر نشده و در مواردي تنها به رفاه معدودي از نخبگان و خواص و متخصصان و مهندسان و دانشمندان و کارآفرينان و توليدکنندگان ثروتمند منجر شده و آن‌ها را ثروتمندتر و برعکس، عرصه را بر نيروي کار تنگ کرده است. بنابراين ساده‌انگارانه است که گمان کنيم پيشرفت فناوري، خودبه‌خود و بدون مشارکت فعالانه انساني، آينده بهتري را براي عموم و اکثريت مردم رقم خواهد زد. کتاب «قدرت و پيشرفت» به ما مي‌گويد که پيشرفت فناوري چگونه و در چه شرايطي مي‌تواند نفع همگاني را رقم زند و تکنولوژي را چگونه مي‌توان مديريت کرد و به آن جهت داد تا در مسير منافع عمومي و همگاني قرار گيرد نه‌فقط در خدمت رفاه گروهي خاص. کتاب «قدرت و پيشرفت» از مقدمه‌اي با عنوان «پيشرفت چيست؟» و يازده بخش تشکيل شده است. بخش‌هاي يازده‌گانه کتاب «قدرت و پيشرفت» عبارتند از: «کنترل فناوري»، «چشم‌انداز کانال»، «قدرت متقاعد کردن»، «گسترش بدبختي»، «طبقه متوسط انقلاب»، «تلفات پيشرفت»، «مسير رقابتي»، «آسيب ديجيتال»، «تلاش مصنوعي»، «شکست‌هاي دموکراسي» و «تغيير جهت فناوري».