تمرکز اصلي کتاب روي اين مسائل است: بين سال‌هاي 1917 تا 1934 واقعاً چه بر سر اوکراين آمده است؟ به طور خاص چه اتفاقي در پاييز، زمستان و بهار 1932 و 1933 روي داد؟ چه تفکر و سلسله رويدادهايي منجر به قحطي فراگير در اين منطقه شد؟ چه کسي مسئول آن است؟ و در نهايت اين واقعه وحشتناک چه جايگاهي در تاريخ اوکراين و جنبش ملي اين کشور دارد؟ همچنين بسيار مهم است که بدانيم بعد از آن چه شد. شوروي‌سازي اوکراين نه با قحطي آغاز شد و نه با آن پايان يافت. دستگيري روشنفکران و رهبران اوکرايني تا سال‌هاي پاياني دهه 1930 ادامه داشت. بيش از نيم قرن پس از آن، رهبران شوروي يکي پس از ديگري همچنان به خشونت عليه ملي‌گرايي اوکرايني، در هر شکلي که رخ مي‌نمود (چه به شکل شورش در دوران پس از جنگ و چه به شکل مخالفت‌هاي سياسي در دهه 1980) ادامه دادند. در طول اين دوران که غالباً شوروي‌سازي بدل به روسي‌سازي شده بود، زبان اوکرايني تنزل يافت و تلاش بسيار شد تا آموزش تاريخ اوکراين متوقف شود.