راي بيش‌تر ما مفهوم «شادي» يک امر اسرارآميز است. گاهي اوقات در تخيّلات و تأملاتمان بسيار به شادي مي‌انديشيم: آيا اين شغل باعث خوشحالي من مي‌شود؟ آيا انتخاب اين شخص به‌عنوان شريک زندگي من را خوشحال مي‌کند؟ آيا خوردن آن کيکِ شکلاتي باعث خوشحالي من مي‌شود؟ همچنين در آن لحظه‌هايي که غرق انديشه هستيم، وقتي مي‌پرسيم «آيا خوشحالم»، به شادي مي‌انديشيم… واقعيت اين است که فهم اينکه آيا شغلي جديد باعث خوشحالي من مي‌شود يا نه دشوار است. براي بسياري از ما شادي همچون خط و مرز نهايي عمل مي‌کند: در پايان روز فقط مي‌خواهيم که خوشحال باشيم. ما شادي را براي خودمان و خانواده و دوستانمان مي‌خواهيم. اگرچه مي‌دانيم که شادي ممکن است به تنهايي حائز اهميت نباشد، به سختي مي‌توانيم کسي را بيابيم که واقعاً معتقد باشد شادي امري بي‌اهميت است. در ضمن اگر به چنان کسي بر خورديم به شدت گيج شده و تقريباً نگران او مي‌شويم: چه کسي معتقد است که شادي چيز خوبي نيست؟