فرانكلين مي‌تواند اعداد را با انگشت‌هايش بشمارد و خودش بند كفش‌هايش را ببندد. او خانواده و دوست‌هاي خوبي دارد كه همگي او را خيلي دوست دارند. ولي يك روز فرانكلين احساس كرد كه از همه‌ي اين‌ها راضي نيست و كارهايش آن‌طور كه مي‌خواهد پيش نمي‌رود. فرانكلين با خود زير لب گفت: «اين‌جا هيچ‌كس به من توجهي نمي‌كند...»