هوگو مانستربرگ پسر يک تاجر يهودي چوب بود که در سال 1863 در دانتزيگ متولد شد. مانستربرگ را پدر روانشناسي کاربردي و از پيشگامان حوزه‌ هاي مختلف روانشناسي از جمله روانشناسي باليني، پزشکي قانوني و روانشناسي صنعتي- سازماني مي‌ دانند. خانواده ي او عشق زيادي به هنر داشتند و مونستربرگ تشويق شد تا موسيقي، ادبيات و هنر را کشف کند. تحصيلات آکادميک مانستربرگ در سال 1882 با مطالعه ي طب درلايپزيگ آغاز شد و رساله ي دکترايش را در باب "نظريه ي انطباق طبيعي" به رشته ي تحرير درآورد. او معتقد بود روان‌ شناسان مسئوليت کشف اطلاعاتي را دارند که مي‌ توان از آنها به صورت کاربردي در دنياي واقعي استفاده کرد. در واقع او اولين کسي بود که اصول روان‌ شناسي را در زمينه ي حقوقي به کار برد و روانشناسي قانوني را ايجاد کرد. در سال 1882 به‌عنوان نخستين نظريه‌ پرداز فيلم بر مبناي فلسفه ايده‌آليستي کانت به تجزيه و تحليل هنر سينما پرداخت؛ و علت ماده يا ماده ي خام سينما را "ذهن" مي‌دانست، ذهني که متناظر با تجربه‌ هاي ادراکي و ساير کنش‌ هاي ذهني است.