عکاسي ايران مسائل و شرايط خاص خود را دارد و براي آن‌که در بستر آن‌ها بياني موثر بيابد، لازم است مفاهيم و دستگاه نظري متناسب خود را نيز بيافريند. اين کتاب مي‌کوشد راهي بر تفکر نظام‌مند در عکاسي ايران بگشايد، از اين‌رو هرچند دغدغه‌ي تاريخ‌نگاري آن را نيز در چشم‌اندازش دارد، اما آنچه بيشتر مد نظر بوده است، شکل دادن به يک مدل و بنياني نظري براي تحليل و فهم عکاسي معاصر ايران است. فصل اول | تجربه‌ي واقعيت؛ عکس همچون «گزارش متعهدانه واقعيت»