كتاب «عمل قابيل» کتابي عليه خشونت و مدافع همبستگي ميان انسان‌هاست؛ کتابي که درس بزرگ قابيل براي جوامع بشري را اين مي‌داند که کمال واقعي تنها در گرو همبستگي و همدلي با ديگران است. البته رکالکاتي در کتاب «عمل قابيل» معتقد است که شقاوت ريشه‌اي بس عميق‌تر و قدمتي بس بيشتر از عشق در نهاد بشر دارد و عشق درواقع ماحصلِ شقاوت است، يعني در آغاز شقاوت بوده است و از پسِ آن و در واکنش به آن است که عشق پيدا شده است. رکالکاتي اين نظريه را با اتکا به قديمي‌تر بودن عمل قابيل، يعني برادرکُشي، و تأخرِ دعوت به عشق‌ورزيدن به همسايه و دوست‌داشتن ديگري در «کتاب مقدس» تبيين مي‌کند. کتاب «عمل قابيل» ميل جاه‌طلبانه انسان به خدا شدن را عامل خشونت نسبت به ديگري مي‌داند و عمل قابيل را هم بر همين اساس تفسير مي‌کند.