جهان عينيت دارد. عينيت مي‌بايد هم قابل تشريح و هم داراي بيان علمي، به معناي بيان روابط منطقي ميان اجزا و عملکردهاي آن، باشد. در چنين صورتي بايستي بتوان هر بخشي از جهان را تشريح و مورد ارزيابي علمي قرار داد. از آن جمله ساختاري از آن به نام مغز انسان را. ساختاري که در ارتباط با محيط مدام در حال تحول و توسعه است. قابليت چشم‌گير اين ساختار در توان تميزدهي و سنجش و ثبت رويدادهاست. بررسي ريشه‌هاي چگونگي دستيابي و عملکرد اين ساختار، يعني دستگاه ادراک انسان، و قابليت آن، يعني انديشيدن، موضوع کتاب حاضر است. انديشيدن قابليت دستگاه ادراک انسان در تبادل انفورماسيون، پردازش آن‌ها و در نهايت تأثير نهادن بر ساختار مغز است.علم انديشيدن علمي است که به بررسي و بيان ريشة همة علوم و همة دانش‌ها، از جمله علم منطق، دانش فلسفه و طبعاً خود علم انديشيدن مي‌پردازد. به عبارت ديگر، علم انديشيدن علم مربوط به چگونگي پيدايش پديده‌اي به نام انديشيدن است.