هرجا که مي‌گرديم، آشوب بلاهت سياسي، توهم اقتصادي، فاجعه اکولوژيک و شکاکيت عقلاني فراگير است. يک قرن پس از انقلاب کمونيستي، ايده بهبود جهان گويا براي هميشه مرده است و امروز هربار که تغييري نو روي مي‌دهد، به نظر اوضاع وخيم‌تر مي‌شود. اما اين واقعيت را که ديگر هيچ چيز نمي‌تواند نجاتمان دهد، نبايد شکلي از بدفرجامي يا دليلي براي تسليم شدن بدانيم. برعکس، اگر جهان ما مرده است، پس براي ظهور جهاني ديگر فضا هست.