کتابی که در دست داریم بی‌گمان از آثار کلاسیک ادبیات جهان است. کلاسیک بودن آن اما جنبه‌ای نامتعارف و غیرمعمول دارد که در وهله اول از ویژگی‌های مربوط به ژانر، و سپس از منظور و نیت نویسنده آن ناشی می‌شود. به لحاظ ژانر، این رمان گونه‌ای از ادبیات ساتیریک است که در آن آدم‌هایی که به «تیپ» فرارسته‌اند، و وضعیت‌هایی که سرشت این آدم‌ها را به بوته آزمایش می‌گذارد، به شیوه‌ای نو، و درگرفته از زمان و مکانی که در آن واقعند تصویر شده است.