موضوع اصلي اين کتاب نظرورزي درباره‌ي شکل رماني با قهرمان مسئله‌دار است که نويسنده آن را نوع مثالي رمان فرض مي‌کند. رمانى که قهرمانش مسئله‌دار است در ميانه‌ي ايدئولوژى و اتوپيا معلق مى‌ماند و، در واقع، ترکيبى است از عامليت فردى نويسنده و ساختار اجتماعى جهان. اين ساختار اجتماعى جلوه‌اى متنى دارد اما در ترکيب با فرديت مجال بروز مى‌يابد. حرکت و ديدگاه راوى و شخصيت در پى‌رنگ، همراه با چشم‌انداز انواع نويسندگان و خوانندگان در گستره‌ي ايدئولوژى (هم‌راستا با وضع موجود) و اتوپيا (ناهم‌راستا با وضع موجود)، قالب رمانى را برمى‌سازد. نويسنده در کتاب حاضر بيشتر با ذهنيت نويسنده‌ي ضمني سروکار دارد که ممکن است پيوند ضرورتا وثيقي با واقعيت جامعه نداشته باشد. نويسنده مي‌کوشد با خوانش روايت‌شناسانه‌ي رمان، در پرتو نشانه‌هايي که از شکاف‌هاي متني بر مي‌آيد، درباره‌ي تنوع فهم رمان در لايه‌هاي ايدئولوژيک و اتوپيايي سخن بگويد.