سياست ارسطو به هشت کتاب تقسيم شده است که هر کدام به فصل هاي بعدي تقسيم مي شوند. بخش اول شامل کتاب اول درباره خانواده بخش دوم شامل کتاب دوم درباره نظرات افلاطون و نقد حکومت‌هاي اسپارت و کرت و کارتاژ بخش سوم شامل کتاب سوم درباره قانون اساسي بخش چهارم شامل کتاب‌هاي چهارم و پنجم درباره دموکراسي جمهوري و علل انقلاب‌ها در حکومت‌ها بخش پنجم شامل کتاب ششم درباره روش تشکيل دموکراسي‌ها و پايداري آنها بخش ششم شامل کتاب‌هاي هفتم و هشتم درباره حکومت کمال مطلوب است. ارسطو اساس خانواده را طبق تقسيم بندي روابط مردم با هم قرار داده و قدرت را عامل اصلي اين تقسيم بندي مي‌داند. او خواسته را بخشي از خانواده مي‌داند و هنر به دست آوردن خواسته ديگري در خانواده را تدبير منزل مي‌داند. ارسطو فرقي بين روابط قدرت در حکومت و خانواده نمي‌بيند. او هر دو را بر اساس روابط قدرت يکسان بررسي کرده‌است. او کسي را که در يک شهر از احترام و مناصب حکومت بي بهره باشد همچون بيگانه‌اي مي‌داند که در آن سکونت اختيار کرده‌است. ارسطو داوري چند دادرس را که بر حکومت قانون متفق اند بهتر از داوري يک دادرس مي‌داند. او بقاي دموکراسي را به کثرت شهروندان وابسته مي‌داند. او سعادت را در درست زيستن مي‌داند. او کار را در زندگي فقط محدود به ارتباط با ديگران نمي‌داند. در پيش گفتار کتاب سياست اشاره به ناپيوستگي مطالب آن شده‌است. حميد عنايت اين کتاب را مانند کتاب مثنوي معنوي مولانا دانسته چون ارسطو کتاب سياست را از گفتارهاي گوناگوني فراهم کرده و به نظر مترجم قصد او گردآوردن آنها در يک مجموعه نبوده‌است.