براي اين‌كه جهاني باشي لازمه‌اش اين است كه وطني باشي. يعني محلي باشي؛ مال منطقه‌اي باشي، اصالتي داشته باشي، ريشه‌اي داشته باشي، اما نگاهت به جهان و امور جهان نگاه گسترده‌اي باشد. واقعيت اين است كه هر چند بايد با نگاه جهاني انديشيد، اما تعارف نداريم، ما اگر عميقا به مسائل خودمان فكر كنيم، در واقع جهاني انديشيده‌ايم. من نمي‌توانم به جهان فكر كنم وقتي دارم فيلم خودم را مي‌سازم. من بايد به خودم فكر كنم و عميقا به خودم فكر كنم و اتفاقا فارغ از اين وسوسه جهاني شدن. اگر اين‌جور نگاه كنيم امكان دارد كه شانس اين را داشته باشيم كه جهاني شويم.