يادداشت‏‌ هاي «کلوديوس جيمز ريچ» در برخي موارد مانند وباي شيراز، از تک‌‏نگاري‌‏هاي دقيق و شاخصي است که به وسيله‌ي آن به‌خوبي از ترس و وحشت مردم و بي‌عملي حاکمان مطلع مي‌‏شويم. او در روزگار شيوع بيماري، شاهد احوال مردم بوده و روزبه‌روز گزارش بيماري را هرچند موجز يادداشت کرده و حتي براي حمايت از آن‌ها در شهر مانده است؛ درحالي‏که والي و وزير به جاي ساماندهي امور، گريخته‌و شهر را به امان خدا سپرده‌‏اند! شايد گزاف نباشد اگر بگوييم ريچ در ثبت مشاهدات و گزارش سفر خود، همچون بيهقي ديده‌‏ هايش را با جزئيات نوشته است. او از کنار هيچ‌چيز بي‌توجه رد نشده و همه‌چيز از نظر او اعم از ماسه‌‏ سنگ، رودخانه، تپه، دشت، کوه، اماکن تاريخي، عتيقه‏‌ها، نسخ خطي، کتيبه‏‌ ها، جهات جغرافيايي، نوع بادها، محصولات، اسامي همراهان، دماي هوا، حالات و روحيات نزديکان و … درخور اهميت و شايسته‌ ي توجه بوده است.