به دست من بده ساكت‌ترين الفبا را. كه پر كند غزلم گوش‌هاي دنيا را. من آن خليل به آتش نشسته‌ام كه خدا. دريغ كرده از او رنگ و بوي گل‌ها را. تبر به دوش به دنبال خويش مي‌گردم. كه بشكنم مگر اين «لات» بي‌سر و پا را.