اين کتاب کوششي است براي آموزش مقدمات و عمليات سبک‌شناسي؛ يعني شيوه‌اي از برخورد با متن که از فهم معناي ظاهري فراتر مي‌رود و با جاگذاري متن در سنت ادبي يا فکري مشخص، به بيان ويژگي‌هاي اصلي آن مي پردازد. هدف اصلي اين کتاب، آموزش و عرضي چارچوبي کاربردي و مبتني بر طراحي آموزشي در سبک‌شناسي است. مؤلف، ضمن عملياتي کردن چارچوب‌هاي متداول سبک‌شناسي (مانند قلمروهاي سه‌گانه، الگوي انتخاب و نقش‌گرايي)، به کار بستن مفاهيم و نظريات آن براي تحليل و بررسي متن را مدنظر قرار داده و مزايا و و محدوديت‌هاي هر يک را يادآور شده است. مزيت اين کتاب، تمرکز بر عمليات سبک‌شناسي و سنت ادبي شعر فارسي است به گونه‌اي که مخاطب تصويري، سبک‌شناسانه از تاريخ ادبيات فارسي در ذهن داشته باشد و آن را دستمايه ي تحليل سبکي قرار دهد.