ين جماعت هنري ‌فکر مي‌کنند که سامي کيز خيلي رو دارد که با کتاني ساق‌دار به افتتاحيه‌ي يک نمايشگاه هنري آن‌چناني آمده است. اما وقتي او با همين کتاني‌ها به دزدي تکل مي‌زند که با يک دستش تفنگي را در هوا تکان مي‌دهد و با دست ديگرش مشغول پايين‌کشيدن نقاشي‌ها از روي ديوار است، آن‌ها مديون پررويي سامي مي‌شوند. يا شايد هم خودشان زيادي پررو هستند؟! اما ماجرا فقط اين نيست؛ در واقع درست است که سامي جلوي يک مجرم را مي‌گيرد، ولي جرم واقعي در اين نمايشگاه هنوز کشف نشده است. جرم واقعي زيرکانه‌تر و ماهرانه‌تر از هر چيزي است که سامي تابه‌‌حال ديده است. آخر، کي فکرش را مي‌کرد که هنر اين‌قدر خطرناک باشد؟