رناندو پسو، شاعر بزرگ پرتغال، معتقد بود «من»هاي بسياري در او هست. يکي از اين «من»هايش دکتر ريکاردو ريش بود؛ پزشکي که نه ماه بزرگ‌تر از خود پسوا بوده! ساراماگو در اين رمانش اين ريکاردو ريش را به چنان شخصيتي تبديل مي‌کند که واقعي‌تر از هر شخصيت واقعي مي‌شود. او تصوير بسيار زنده‌اي از اوضاع سياسي در دهه‌ي 1930 و ظهور فاشيسم را هم در قالب اين رمان به نمايش مي‌گذارد؛ رماني که بدون شک شاعرانه‌ترين و با تکنيک‌ترين رماني است که او نوشت.