دومين رمانِ مهدي افروزمنش فضايي مهيج و پُرداستان دارد. او که نخستين رمانش يعني تاول، جايزه‌ي بهترين رمانِ سالِ جايزه‌ هفت اقليم را از آنِ خود کرد، در دومين رمانش به قهرماني پرداخته که از اعماق شهر و از حوالي ميدانِ مشهورِ فلاح تهران برآمده است. قهرمانِ او کُشتي‌گيري فرز و تکنيکي ا‌ست که رمانِ سالتو براساسِ جهانِ او شکل مي‌گيرد، کُشتي‌گيري جسور که ناگهان بخت به او رو مي‌کند و يک عشقِ‌کُشتيِ ثروتمند تصميم مي‌گيرد از او حمايت کند. او مردي است مرموز و مشکوک که براي اين مبارز قصه‌هايي دارد و اين نقطه‌اي ا‌ست که از آن به بعد فضاي رمان حال و‌هوايي جنايي ـ معمايي پيدا مي‌کند... افروزمنش با سال‌ها تجربه‌ي روزنامه‌نگاريِ بخش اجتماعي، توجه خاصي به انسانِ برآمده از تکه‌هاي تيره‌ي شهر دارد. او در اين رمان آدم‌هاي گوناگون اين شهر را مقابلِ اين قهرمانِ فرز و ازهمه‌جا‌بي‌خبر قرار مي‌دهد و ناچارش مي‌‌کند درباره‌ي چيزهايي تصميم بگيرد که بين مرگ و زندگي در نوسان‌اند. سالتو با روحي قصه‌گو و رئاليستي تلاش مي‌کند براي مخاطب غافلگيري‌ بزرگي رقم بزند. پسري برآمده از جنوبِ شهر که حالا مي‌خواهد سلطان باشد...