از بلنداي آسمان كه نگاه كنيد آدم‌ها كوچك ديده مي‌شوند و حركاتشان به عروسك‌هاي كوكي مي‌ماند. انگار در ميان خيل بدبختي‌ها همچون ماشيني بي‌اختيار اينجا ‌و ‌آنجا مي‌روند. چشم‌هايشان را نمي‌بينيد: و سرانجام تحمل اين همه غيرممكن مي‌شود. كليت زمين از آن بالا بي‌مقدارتر از نگاه‌كردن توي جفت چشم‌هاي يك انسان است، حتي اگر چشم‌هاي دشمنت باشد.