دنياي جانوران پر از نقش و رنگ است و بسياري از آنها از ديد رنگي لازم براي ديدن اين نقش‌ها و رنگ‌ها برخوردارند. جانوران به اين وسيله چه پيامي به همديگر مي‌رسانند و اين پيام چه کارکردي در زندگي اجتماعي آنها دارد؟ آيا جانوران مي‌توانند آنچه انسان زيبايي مي‌نامد را درک کنند؟ اصطلاح زيبايي امروز به ندرت در توصيف علمي پديده‌هاي زنده به کار مي‌رود، اما ترديدي نيست که رنگ‌ها، نقش‌ها، الگوها و آوازهاي جانوران از نظر ما انسان‌ها از جنس همان زيبايي‌هايي هستند که در آثار هنري مي‌بينيم. دست کم چارلز داروين که در اين مورد ترديدي نداشت. از نظر او رنگ‌ها و زيورهاي جانوران از نظر خودشان همانقدر جذاب و دلپذيرند که براي ما هستند و کاربردشان در فرايند انتخاب جنسي است که در پسند جفت نقش دارد و هدفش بر خلاف انتخاب طبيعي، نه بقا بلکه موفقيت توليدمثلي است. اما چگونگي شکل‌گيري اين الگوهاي بصري در جانداران موضوع رشته علمي نوظهوري است که گاه زيست‌زيباشناسي ناميده مي‌شود و هدفش بررسي خاستگاه‌هاي تکاملي در انسان و جانوران ديگر است. اما اين رشته نوپا و دانش ما درباره چگونگي تشکيل الگوهاي رنگي در جانوران به طرز عجيبي محدود است، زيرا پژوهش درباره اين ويژگي‌ها که تجملات غيرضروري به شمار مي‌آمدند، تاکنون اولويت چنداني نداشت. نويسنده اين کتاب که برنده جايزه نوبل است، توضيح مي‌دهد که رنگ‌ها و نقش‌هاي جانوران چگونه پديد مي‌آيند. تا اندازه‌اي در نتيجه پژوهش‌هاي او درباره گورخرماهي است که اکنون مي‌دانيم سازوکارهاي ژنتيکي مولکولي چگونه به توليد رنگ و نقش در پوست جانور مي‌انجامد.