زيباشناسي رشته‌اي است مدرن که موضوع آن ريشه‌هايي کهن دارد. سه مرحله در تکوين زيباشناسي قابل‌ملاحظه است: ‌نخست زايش اين رشته در سده‌ي هجدهم که به معناي دانش ادراک حسي و داوري درباره‌ي امر زيبا بود. در اين مرحله هنر به معناي خاص حضور پُررنگي در مباحث زيباشناختي نداشت. در مرحله‌ي دوم زيباشناسي به بحث درباره‌ي تکوين تاريخي هنرها مي‌پردازد. زيباشناسي در مرحله‌ي سوم به فلسفه‌ي هنر و تجلي ايده‌‌ي امر زيبا در آثار هنري مي‌پردازد. کتاب زيباشناسي درآمد مختصري است بر تاريخ و مباحث زيباشناسي از زمان شکل‌گيري آن در مقام يک رشته‌ي مستقل. اين کتاب به روايت ديدگاه‌هاي مختلف در اين زمينه مي‌پردازد. زيباشناسي شامل چند بخش است که عبارت‌اند از: زايش زيباشناسي، قرن نقد، فلسفه‌ي هنر و پديدارشناسي هنر.