زيباشناسي عكاسي مهم‌ترين مسائل فلسفي عكاسي را به بحث مي‌گذارد و لايه‌هاي پنهان نظري و زيباشناختي اين هنر را مي‌كاود. به اعتقاد نويسنده رسالت مهم عكاسي نه بازنمايي واقعيت، بلكه به پرسش كشيدن و نقد آن است. اثر عكاسانه يقين‌ها را مي‌زدايد، ترديد مي‌آفريند، به حيرت مي‌افكند، حساسيت برمي‌انگيزد، هشيار مي‌كند و غنا مي‌بخشد. بنابراين، عكاسي دعوتي است به انديشيدن. انديشيدن به خود، به ديگري و به جهان. فيلسوفان و زيباشناسان، به نسبت ساير هنرها درباره عكاسي كم‌تر نوشته‌اند و چه بسا اين كتاب به همين سبب اثري منحصر به فرد باشد؛ زيرا هم به كار عكاسان مي‌آيد و هم مخاطبان آثار عكاسي.