ايزابل نام اصلي داستان است با بار معنايي منفي و در معاني مختلف که انبوهي از برداشت‌ها را به ذهن متبادر مي‌کند: اغواگر، خائن، فاحشه. با اين حال ايزابل برگرفته از يکي از شخصيت‌هاي عهد عتيق است. همسر پادشاهي بود که در اصل نه به خاطر اخلاق سست خود، بلکه به دليل متقاعد کردن شوهرش، شاه آخاب، به طرد خداي اسرائيل براي پرستش خداي فنيقي، بعل، محکوم شد. ايزابل از بت ديگري سخن مي‌گويد: زيبايي. زيبايي قدرت است. زندگي و ارزش آدم را مشخص مي‌کند. داستان ايزابل مطالعه روان‌شناختي جذابي است که نميروفسکي با تشريح ذهن زني که شيفته زيبايي است و ترس از پير شدن دارد، مطالعه‌اي شگفت‌انگيز و غم‌انگيز در مورد نگاه زنان به خودشان و نگاه ديگران ارئه مي‌دهد.