از قديم مقوله‌ي روز که برهه‏اي کوتاه از «زمان» و لحظه‏اي گذراست، توجه آدمي را به خود جلب کرده است. کرونوس که بعدها در حماسه‌ي ايلياد، نام ويژه‌ي رب‏النوع زمان شد، در واقع به‏معناي «يک دَم» و لحظه‏اي زودگذر است. زندگي روزمره مختص انسان است نه خدايان. روزبه‏روز همان نيروي حياتي کوتاه‏مدت است که به انسان‏هاي فاني اختصاص يافته است؛ اما واژه‌هاي «همواره و هميشه» مختص خدايان است که با مفهوم روزبه‏روز به‏کلي متفاوت است. ازاين‌روست که سخن‌گفتن از زندگي روزمره‌ي خدايان متناقض مي‌نمايد. ايزدان به‏کلي از انسان‏ها متفاوت‏اند؛ «زمان» ويژه‌ي خود را دارند؛ مکان و سکونتگاهشان با آدمي متفاوت است؛ جسمشان غير‏بشري ا‏ست و شبيه انسان‏ها نيست؛ بسيار آرام‏اند و چنانچه يک انسان ايشان را ببيند، دچار نحوست و بدبختي خواهد شد.