زنده‌ام كه روايت كنم، بي‌شك، يكي از كتاب‌هاي انگشت‌شماري است، كه طي دهة گذشته، ميليون‌ها نفر از شيفتگان ادبيات ناب و والا چشم به راهش بوده‌اند: بازآفريني موجز دوران سرنوشت ساز زندگي گابريل گارسيا ماركز. در اين روايت پرشور، نويسندة نامدار كلمبيايي و برندة جايزة نوبل ادبيات در 1982 خاطرات دوران كودكي، نوجواني و نخستين سال‌هاي جواني‌اش را، با صداقتي بي‌نظير، به خواننده پيشكش مي‌كند؛ سال‌هايي كه تخيل بارورش را غنا بخشيدند و زمينه‌ساز پديداري برخي از برجسته‌ترين و ماندگارترين داستان‌هاي كوتاه و رمان‌هاي زبان اسپانيايي شدند، كه از جايگاه و اهميتي بنيادين و اساسي برخوردارند. متني كه عرضه مي‌شود. رمان يك زندگي است كه از وراي صفحاتش گارسيا ماركز، با نثر شگفت انگيزش، پرسوناژ‌ها و ماجرا‌هايي را متجلي مي‌سازد كه شاهكار هايي همچون صد‌سال تنهايي، عشق در سال وبا، پاييز پدر سالار، كسي براي سرهنگ نامه نمي‌نويسد و ... را انباشته‌اند. براي علاقه‌مندان اين نويسندة سترگ، زنده‌ام كه روايت كنم، اثري است ضروري؛ زيرا بر دنيا داستاني ماركز پرتويي روشني بخش مي‌افكند و امكان رهيافتي نوين به جهان خيالي يكي از بزرگ‌ترين داستان نويسان معاصر را فراهم مي‌سازد.