برخلاف تصور بيشتر افراد، شکسپير نمايشنامه هايش را به زبان ثقيل و غيرقابل فهم و همچنين براي مخاطبان خاص نمي نوشت. مخاطبان او از تمام اقشار جامعه بودند - از نخبگان گرفته تا مردم کوچه و بازار - و هدف از نوشتن نمايشنامه ها سرگرم کردن مردم بود. با اين اوصاف، چطور امکان داشت مخاطب بدون راحت فهميدن ديالوگ ها سرگرم شود؟ در اين ترجمه از نمايشنامه رومئو و ژوليت تلاش کرده ايم که نگارش با زبان معيار و امروزي انجام پذيرد تا مطالعه آن براي خوانندگان قابل فهم و تجربه اي لذت بخش باشد.