باور رايج اين است که رولان بارت با نزديک شدن به جريان ساختارگرا از نگاه تاريخي به ادبيات، زبان و نشانه روي مي‌گرداند و نسبي گرايي را تا جايي پيش مي برد که وجود هر نوع حقيقت تاريخي را منکر مي شود و تاريخ را به رتوريک تقليل مي‌دهد. اما از قضا، نسبي گرايي بارت کاملا تاريخ‌محور است. او معنا را محصول تاريخ مي‌داند و براي يافتن راهي به‌منظور مطالعه ي پيچيدگي‌هاي تاريخي ذهنيت اجتماهي، که ناخودآگاه در فرم نوشتار تجلي مي يابند، به سوي پيشروترين جريان تاريخ‌نويسي دوران خود، يعني مکتب آنال متمايز مي شود. ارتباط جدي و محکم تفکر بارت با تاريخ‌نويسي مکتب آنال، که تا پيش از اين هرگز مورد بررسي قرار نگرفته بود، مي‌تواند ابعاد جديدي از انديشه‌ي او را به ما نشان دهد.