آثار آرتور کوپيت بازتاب بخشي از مشکلات و سختي هاي انسان معاصر و مدرن است. از نمايش نامه هاي فراواقع گرايانه اوليه اش "از ميان پنجره هاي باز برايم آواز بخوان" گرفته تا نمايش نامه "سرخ پوست ها"، نمايش نامه هايي که در سطح بين المللي مطرح شده اند، همگي تلاشي مداوم و البته ناتمام اند؛ براي بنيان گذاري صدايي تازه کوپيت در سال 1961، در مقاله اي با عنوان ماده حياتي پيرامون در هنرهاي نمايشي، صراحتاً ناتواني اش را از شکستن آداب و رسوم پيشينيان، بيان مي کند.