در معنادرماني و وجودگرايي، دكتر فرانكل اصلي‌ترين مقاله‌هاي خود را كه موجب اعتبار جهاني براي او شده است ارائه مي‌دهد. او كه هراس و وحشت اردوگاه‌هاي نازي را با تمام وجودش احساس كرده است، معنادرماني در واقع پاسخ او به نيازي است كه براي حفظ زندگي پيدا كرده. او بر اساس تجربه‌هاي خود نظريه‌اي از درون انسان را كه همانا تقلاي او براي آزادي از طريق رنج و پادزهري در مقابل پوچ‌‌انگاري و دستيابي به نيروي مثبت‌انديشي عليه احساس بيهودگي يا خلا وجودي يعني اصلي‌ترين عامل روان رنجوري دنياي معاصر است ارائه داده است.