در اواخر قرن بيستم، ديدگاه سازمان جهاني بهداشت به مقوله سلامت انسان دستخوش تحول شد. به‌جاي پرداخت و اهتمام همه‌جانبه به سرخوردگي‌ها، بيماري‌ها و دردها و رنج‌هاي انسان، روي‌آوردي نو به ابعادي ديگر از زندگي او سر برآورد. ابعادي چون فضيلت و استعدادهاي متنوع انساني. در سايه يك چنين تحولي، توجه به نقش دين و معنويت در ارتقاي زندگي بشر، لزوم مثبت‌نگري به انسان و پديده‌هاي هستي و تغيير نگرش نسبت به مقوله سلامت توسط دانشمنداني چون زليگ‌من و همكاران، برجسته‌تر شد.
كلمات كليدي: سلامت، تناسب اندام و رژيم غذايي، روانشناسي و مشاوره، ساموئل اس. فرانكلين، عليرضا سهرابي