والدين مي‌توانند بهترين دوست فرزندشان و برخي اوقات بدترين دشمنشان باشند، دشمني که نه خودشان از وجود آن آگاهي دارند و نه فرزند. والدين قادرند دنياي کودکي فرزندشان را طوري تخريب کنند که تا بزرگسالي هم ادامه يابد. چنين فرزنداني بدون اينکه منشاء اين آسيب را بدانند با مشکلات رواني متعدد به زندگي ادامه مي‌دهند و هرگز به فکرشان هم خطور نمي‌کند که اين آسيب‌ها ممکن است از سوي والديني به آنها وارد شدهد باشد که دوستشان دارند و برايشان احترام قائلند. در فرهنگ‌هايي مانند فرهنگ ما، معمولا زير سوال بردن تحميل‌ها و ناداني‌هاي والدين نوعي تابو محسوب مي‌شود ولي تا زماني که فرزند از مشکلات خود و سرچشمه آن آگاهي پيدا نکند، درست مانند انساني است که با دست و پاي شکسته به زندگي خود ادامه مي‌دهد. کتاب رهايي از والدين نابالغ براي رهايي از والديني نوشته شده که از نظر احساسي به بلوغ نرسيده و خواسته يا ناخواسته بيشتري آسيب رواني را به فرزندشان وارد ساخته‌اند. کودکان خردسال معصوم‌ترين هدف والدين نادان هستند چون بيشتري اعتماد را به آن‌ها دارند. چنين آسيب‌هايي تنها از طريق آگاهي و دانايي اين فرزندان در بزرگسالي تا حدودي برطرف مي‌شود.