هنگامي که نگراني‌تان را فرياد مي‌زنيد،‌ فقط آن را بر زبان نمي‌آوريد بلکه آن را مي‌شنويد. وقتي روبه‌روي آينه نگران مي‌شويد،‌ نگران‌شدنتان را مي‌بينيد؛‌ ديگر فقط در ذهنتان نگران نيستيد. نگراني مزمن اغلب اوقات توجه و انرژي‌تان را به جاي زندگي به سمت و سوي ديگري هدايت مي‌کند و باعث مي‌شود اوقات خود را بيشتر و بيشتر در ذهنتان، ‌در دنياي دروني‌تان بگذرانيد؛‌ به جاي اين‌که پا به دنياي بيروني بگذاريد و زندگي را دريابيد، مدام در حال مبارزه با نگراني باشيد؛‌ به جاي اين‌که تلاش کنيد والدي خوب، دوستي خوب، کارمندي خوب،‌ همسايه‌اي خوب، و هرچيز خوب ديگري که مي‌خواستيد باشيد، وقتتان را مدام به مبارزه با نگراني بگذرانيد.