شايد چندتا از اين رباعي‌ها را در نيشابور و کدکن گفته باشم. بقيه را در تهران و در فرهنگستان سروده‌ام، با اين همه عنوان ”رباعياتي از نيشابور" را براي اين مجموعه بسيار مي‌پسندم. اين نيشابور بيش از آنکه نقطه‌اي روي نقشه‌ي جغرافياي خراسان باشد نوعي حال‌وهواي روحي است. درست مثل مجموعه‌ي ”در کوچه‌باغ‌هاي نشابور” که نيم قرن پيش از اين انتشار يافت.