نجيب محفوظ براي مضموني كه در نظر دارد، مثل فرانتس كافكا در مسخ، چارچوبي موازي، و نه متنافر با آن، را برگزيده است. پس مي‌توان با تحليل اين چارچوب بياني به عناصر تشكيل‌دهده‌اش دست يازيد و سپس به آنچه نويسنده مي‌خواهد بگويد پي برد.