زبان شيواي آکتاگاوا در بيان نابساماني هاي روحي و بي عدالتي هاي اجتماعي، دلپذير، تکان دهنده و بي نهايت تاثيرگذار است. فضاي به کار گرفته شده، شيوه روايت و توصيف هاي دقيق او از لايه هاي پنهان ذهن آدمي به گونه اي است که خواننده را با خود به همراه مي برد و تا پايان نفس گير هر داستان ادامه مي يابد. با وجود اين، سرانجام نيک و بد هريک از آنها همچون باراني است که زنگار غم از آيينه دل انسانها مي شويد و در برداشت آنها از هستي، افقي نو مي گشايد.