بر روي سنگفرش پياده‌رو، جايي كه نور خورشيد بر آن تابيده بود، جلوي در ورودي پالها رويت آرمز را خون‌آلود كشيده بودم. اين‌طور به نظر مي‌رسيد كه به طرز عجيبي ذهن من توانسته چنين تصويري را ناخودآگاه از طريق دستم بكشد، اما همان‌طور كه دوباره به مسافرخانه نگاه كردم، دومين شوك به من وارد شد. دست من دقيقا چيزي را كه چشمم ديده بود كشيده بود؛ قطره‌هاي خوني كه بر روي پياده‌رو ريخته بود...