آن گاه که فردوسي از زبان چوپان سخن مي گويد و درباره ي بهاي رخش مي پرسد و چوپان پاسخ مي دهد:" مر اين را برو بوم ايران بهاست " ، ايران زماني- مکاني وجود نداشت، اما ايران معنا در اوج بالندگي بود. داشت شاهنامه را مي آفريد. به قول احمد علي رجايي:" فرياد رعدآسايي در خلا ارزش هاي بشري، مظهر ايستادگي و جاوداني ملت ايران."