راديو در ايران مولود سازمان پرورش افکار است؛ سازماني که قرار بود در غياب احزاب در نقش آنها ظاهر شده و ايدئولوژي سلطنت پهلوي را عمومي کند. از همين رو برگزاري جلسات سخنراني، کتاب، موسيقي و تأسيس راديو از وظايف اين سازمان برشمرده شده بود. اگر سخنرانان سازمان پرورش افکار همچون وعاظ و اهل منبر نمي توانستند به دورترين روستاها بروند و ارزش هاي مورد نظر خود را تبليغ و ترويج کنند، راديو با جذابيت و بردي که داشت، مي توانست در عمومي کردن ارزش هاي مطلوب پهلوي اول نقش منحصر به فرد ايفا کند. سازمان پرورش افکار پس از سقوط رضاشاه چندان نپاييد، اما راديو در صحن? سياست و اجتماع ايراني باقي ماند، تحول يافت و تأثير گذاشت. تاريخ راديو در ايران، تنها روايت تحولات اين رسانه نيست، بلکه روايت تحولات اجتماعي و سياسي کشور است که راديو نيز در بطن آن قرار داشت. مي توان گفت کتاب حاضر روايتگر تاريخ معاصر ايران، از سرآغاز روند مدرن شدن است؛ روندي که با فرازها، سقوط ها، جنگ ها و کشمکش هاي گذرا يا پايدار همراه بود.