شركت‌ها كه متولد مي‌شوند، كار خود را در مقام شورشي آغاز مي‌كنند. روياي همه‌ي آن‌ها اين است كه روزي به سازماني بزرگ و حرفه‌اي تبديل شوند. اما پس از مدتي گرفتار پارادوكس رشد مي‌شوند: «رشد باعث ايجاد پيچيدگي مي‌شود و پيچيدگي خود قاتل خاموش رشد است.» شركت‌هاي نوپا، در سفر پرماجرايشان براي بزرگ شدن، ذهنيت موسس را از دست مي‌دهند و در نتيجه رشدشان متوقف مي‌شود؛ به بيان ديگر، رشد رشد را نابود مي‌كند. زماني مي‌رسد كه اگر از برخي موسسان سوال شود كه آيا اكنون حاضريد در سازماني كه خودتان تاسيس كرديد استخدام شويد، پاسخ منفي مي‌دهند. چه چيز باعث مي‌شود كار شركت‌ها به اينجا برسد؟