سالها گذشته و هرکس به قدر درک و حافظه ي خودش چيزهايي از او در ذهن دارد. زمان، همه چيز، حتا حقيقت و نهايتا واقعيت را هم تغيير داده است. اين که آيا بعد از اين همه سال مي توان به روايتي سر راست و درست رسيد، بحثي است که نتيجه ي مشخصي نخواهد داشت! اما از جمع بندي و خوانش نظرهاي مختلف آدم هايي که بخشي از فرهنگ و بدنه ي سترگ آن هستند، مي توان به تصويري سايه وار از او دست پيدا کرد، تصويري مخدوش شده، اما اصل اصل! او را حتا نزديک ترين دوستانش هم نشناخته بودند. او در يکي از يادداشت هاي آخرش نوشت: هر کاري کردم تا عباس نعلبنديان مشهور را با عباس نعلبنديان واقعي؛ همين خودم، يکي کنم، نشد که نشد!