اي دل به کوي عشق گذاري نمي‌کني اسباب جمع داري و کاري نمي‌کني چوگان حکم در کف و گويي نمي‌زني باز ظفر به دست و شکاري نمي‌کني اين خون که موج مي‌زند اندر جگر تو را در کار رنگ و بوي نگاري نمي‌کني مشکين از آن نشد دم خلقت که چون صبا بر خاک کوي دوست گذاري نمي‌کني ترسم کز اين چمن نبري آستين گل کز گلشنش تحمل خاري نمي‌کني