گرايش ديالكتيك جديد از مهم‌ترين تلاش‌هايي است كه به قصد فلسفي سازي ماركسيسم صورت گرفته است. با اين همه، اين رويكرد با منوط كردن تفكر ماركس و ماركسيسم به فهم هگل و سنت‌هاي پيچيده‌ي فلسفي، عملا امكان كنش را از سنت ماركسيستي مي‌زدايد و مسئله‌ي مبارزه طبقاتي را به حاشيه مي‌راند. از اين منظر، مقالات كتاب حاضر به ارزيابي ماهيت فلسفي تفكر ماركس و روش او در تبيين ديالكتيك هگل مي‌پردازند، و عاقبت با ترسيم تفاوت‌هاي ميان منطق هگل و ماركس، نشان مي‌دهند كه رويكرد ديالكتيك جديد با ناچيز انگاشتن نقش عمل در تفكر ماركس ره به گمراهي مي‌برد.