اگر دستم رسد بر چرخ گردون ازو پرسم که این چون است و آن چون یکی را داده‌ای صد گونه نعمت یکی را قرص جو آلوده در خون ز دست مو کشیدی باز دامان ز کردارت نبی یک جو پشیمان روم آخر به دامانی زنم دست که تا از وی رسد کارم به سامان.